DEUTSCH
Dies ist die 2te Schallplatte/CD für das aus dem Tessin (Italienischer teil der Schweiz) stammenden EXOTICA OBSCURA FREAK SHOW VARIETEASE SEA CRUISE ORCHESTER , the Pussywarmers.
Durch das Touren durch Europa und dem vielen Songmaterial schreiben hatte die Band 2 Markante Seiten entdeckt die es gab hervor zuheben, auf der einen Seite : VERY GROOVY SWEET AND MELOW auf der anderen: COMPLETE CHAOTIC OBSCURE AND INCREDABLE STRANGE so war es zeit diese zwei seiten einander bekannt zu machen und sie Buchten in Montebelluna (IT) das OutsideInside Studio um mit Nene ( Movie Star Junkies, Vermillion Sands) ihre neue Platte aufzunemen.
Die meisten Songs sind mit nur 2 Mikrophonen aufgenommen ( 2 sehr gute und ein sehr gutter raum J ) auf eine Tascam Bandmascine, auch das mastering wurde Analog gemacht.. die Vinyl ist also 100% analog. Sie haben Christoh Gantert ( the Dead Brothers, the Knickebockers) und Martin Schumacher ( Züri Ost, Knickebockers) ins Studio eingeladen und einen Sound Kreiert den es nun zu überbieten gibt.. man fühlt sich in die komplet anarchistische und freiheitliche weimarer republick in 1919 er zurück katapultiert wo alles aber auch alles möglich ist so finden hier auch style zusammen wie : ITALIAN Tarantella , Tango, Walz, Dixieland Jazz , Bavaria Beer Polka , Blues Trash , Psychadelic Punk und lassen sich eine Galone Schwarzes bier an einem Teekränzchen zu gute kommen ... ENJOY !!!
REVIEWS:
JOKE13 ( SWEDEN)
Jag blir lika lycklig och förväntansfull varje gång det kommer ett brev med skivor från Voodoo Rhythm. När jag sedan öppnar kuvertet och möts av deras alltid lika snygga skivomslag stiger spänningen för att slutligen överskölja mig med välbehag när skivan skyndats ner i stereon. Ur högtalarna strömmar The Pusswarmers och deras musik som nästan är obeskrivbar. Enligt pressreleasen handlar det om italiensk tarantella, tango, vals, dixie, polka och psykadelisk punk. När jag höjer volymen känns det nästan som om jag hamnat i en film av Emir Kusturica och att Tom Waits dyker upp vilken sekund som helst för att dricka kaffe. Med andra ord så är det en underbar platta. Att större delen av plattan är inspelad analogt i ett rum med enbart två mikrofoner går nästan höra, och är nog en stor del i den märkliga och mystiska stämningen på plattan. En stämning som det nästan går att ta på. Jag fullkomligt älskar det här. Lyssna på: The Pussywarmers - The Chronicels of...
THE NATIONAL EXAMINER (USA)
Jazz trash and avant-garde cabaret punk quartet The Pussywarmers, who hail from Lugano, the "Little Italy" of Switzerland, have just released their second full-length studio album on Voodoo Rhythm Records, The Chronicles of... And after listening to the thirteen-song album in its entirety, it became quite clear why they refer to themselves as a little freak circus orchestra. With a sound that can be partly likened to the music that existed in the Weimer Republic jazz era, partly as the fast-paced and upbeat dancing songs used to combat the cases of tarantism rampant throughout southern Italy throughout the sixteenth and seventeenth centuries. But why stop there? There are so many other elements invloved, such as the waltz, tango, hot jazz, blues trash, oddball folk, polka-like dervishes of sound, and the experimental crossbreeding of it all. Without a doubt, The Pussywarmers write and play some of the craziest, wildest and strangest songs I have ever come across. But it works for them, and it works very well. "Me and Me Girl," the opening track on The Chronicles of..., is a weird, up-tempo, orchestral jazz composition with polyphonic choruses, and verses with bizarre vocals which sound as if the singer has been sucking helium. "I Had A Dream," probably my favorite song on the album, is a great bluesy composition with brilliant percussion, and horn parts that could have been on C.W. Stoneking's Jungle Blues album. "The Throne" is a tight, upbeat number, with fluid vocal delivery and busy trombone accompaniment. In the song "With Thee" both the instrumentation and vocals are a little slower and harder-hitting, almost like a marriage between broken blues and folk punk. "Broken Mirror" is a gypsy jazz piece with a carnival barker vocal delivery. And "Dov'è il mio cuor," the extremely brief closer, is all atmospheric church organ and echoey group vocals.
Advertisement
The Chonicles of... was recorded in Italy at Nene's (Movie Star Junkies, Vermillion Sands) Outside Inside Studios. And Most of the songs were recorded in one room with only two microphones, using a Tascam Analog Machine. Indeed, a very simple setup for such complex and involved music.
While most of the songs are sung in English, there are a few songs in which other languages represented, like Italian, French and German. While I am able to appreciate the musical side to those songs, I cannot understand much of the lyrics due to my lazy American education. Makes me wish I had been more insistent upon learning foreign languages in my youth.
Now, the core members of The Pussywarmers are Pozzo (vocals and guitar), Raoul (upright bass and vocals), Paime (banjo, singing saw, orchestron, harmonium, piano, backing vocals, etc), Dug (percussion), and Christph (trumpet and trombone). Guest musician Martin Schumacher sat in on clarinet for much of the album. And by listening to the end result of their efforts for this release, one can easily and confidently come to the conclusion that they are all of them very talented and visionary musicians and songwriters.
Voodoo Rhythm Records officially released The Pussywarmers' The Chronicles of the... album to the world on April 29th of 2011 and on both CD and vinyl formats. And you can get your hands on a copy directly from Voodoo Rhythm, or from select distros and record stores.
For fans of: Mojo Juju & the Snake Oil Merchants, The Dead Brothers, C.W. Stoneking, World/Inferno Friendship Society, Circus Contraption Band.
DER HOERSPIEGEL ( GERMANY)
Nur vom Coverartwork her und vom Namen der Band erschließt sich nicht, was sich auf dem Silberling verbirgt, den die aus dem Tessin stammende Formation an den Start bringt. Der Zusatztitel der Band, die im Infosheet als „EXOTICA OBSCURA FREAK SHOW VARIETEASE SEA CRUISE ORCHESTRA" betitelt wird, lässt dann schon eher erkennen, dass es sich um musikalisch eher ungewöhnliche Kost handeln dürfte. Im Player eingelegt erschallen Dixieland Klänge bei „me and the girl", damit ist das Spektrum allerdings noch lang nicht benannt. Von Tango über Jazz, von Polka bis Punk, diese Formation kennt keine Grenzen, sondern macht das, was ihr Spaß macht. Mal getragen traurig und nachdenklich, mal peppig, grade nach vorn wie bei „credo crepero". Eine solche musikalische Mischung ist schon was Besonderes. Wer sich darauf einlassen kann, der erlebt eine musikalische Zeitreise der anderen Art. Insgesamt sind 13 Songs auf dem Album vertreten, die alle auch einen leicht antiquierten Sound bieten, was nicht zuletzt an der analogen Aufnahme liegen mag.
GONZO CYRCUS (NL)
Uit het bijna uitsluitend Italiaanstalige, meest Zuidelijke kanton van Zwitserland genaamd Ticino (of Tessino) komt het freakkabinet dat zich The Pussywarmers noemt. Het is hun tweede album en een serieus stuk geflipter dan de voorganger, 'My Pussy Belongs To Daddy'. We vonden weinig aan dat debuut, menen we ons te herinneren, en GC#94 geeft ons daarin gelijk. Nu slaagt de band er wel in om ons te overtuigen, en hoe. Geef ze twee aftandse microfoons en wat basisapparatuur om alles op te nemen, geef ze drank, drugs en wegwerpeten en vertrokken zijn ze. Dertien songs, in het Engels, Frans of Italiaans gezongen, gekweeld, gespuwd. Nodig Christophe Gantert (The Dead Brothers, The Knickerbockers) en Martin Schumacher (Züri Ost, The Knickerbockers) uit met de intentie 'hoe meer onnozelaars hoe meer vreugd' en ga aan de slag met muziekgenres uit lang vervlogen tijden, en maak er een eigenzinnig psychedelisch klinkend soort variété mee. De reeks 'Incredibly Strange Music' zou blij zijn met een song van deze plaat, vol bluestrash, polka, dixieland, jazz, wals, tango, Duitse bierliederen, Brechtiaanse lyriek, verleidingsballades, zompige zombiedeuntjes en zigeuner- en kermisfratsen. We werden zowaar vrolijk van liedjes als 'Chanson D'Amour (Ce N'Est Pas Pour Moi)', '21 Marzo' en 'Send Me Some'. Of hoe een tweede plaat het idee over een band helemaal kan doen veranderen. Mama Rosin is een trio uit Genève, Zwitserland dat een rauwe versie van cajun brengt, terwijl de Londenaars van Hipbone Slim & The Kneetremblers (met Sir Bald Diddley in de rangen) eerder rauwe, bluesy garagepunk spelen. Beide trio's komen elkaar geregeld tegen bij optredens, en de bands besloten om gewoon eens samen een album in elkaar te steken. En dat is wel leuk eigenlijk, want de zes heren gooien hun voorkeuren allemaal op een hoop en destilleren er een ander soort songs van. Of hoe primitieve garagerock met een cajunfeel toch kan werken. Groot voordeel voor de songs is de eindeloze ervaring van Sir Bald Diddley, die de twaalf liedjes tot een hoger niveau tilt. De meeste songs zijn net niet zo goed als het werk van Hipbone Slim zelf, maar wel stukken beter dan het meeste werk van Mama Rosin. Het zijn dan ook de songs die Diddley aanlevert, die er als de beste uitkomen. We zijn net niet helemaal overtuigd van de plaat, maar gaan er wel van uit dat een concert van het sextet (of kwintet, de drummer wisselt voortdurend) heel erg de moeite kan zijn.
(Patrick Bruneel) |
